Hoekom skryf jy?
Om dieselfde rede dat ek asemhaal. Ek kan nie anders nie. Ter wille van oorlewing – op meer as een vlak. Ek dink ook ek skryf om sin te maak van dinge.
Om dieselfde rede dat ek asemhaal. Ek kan nie anders nie. Ter wille van oorlewing – op meer as een vlak. Ek dink ook ek skryf om sin te maak van dinge.
Waarom duik meerminne so gereeld op in jou boeke?
Daar word gesê dat mites die DNA van die siel is en as dit so is, is die meermin-mite die DNA van die vrouesiel. Wat natuurlik ironies is, want volgens legende het meerminne nie siele nie. Hulle het nie een nodig nie omdat hulle nie sterflik is nie. Wanneer hulle egter met ʼn sterweling trou, verwerf hulle ʼn siel, wat hulle dan wel deeglik nodig het omdat hulle ook sterflik word wanneer hulle die see vir land verruil. Die meermin ʼn ontsaglik interessante argetipe en by uitstek die simbool van die vrou in haar oer-vorm. Sy is mens, maar ook nie heeltemal mens nie. Vis, maar nie volkome vis nie. Sy is ’n oerwese vasgevang tussen die waters van die onbewuste en die land van die bewuste wat ʼn onderlyf en die vermoë om te kan asemhaal, verg. Sy het immer die hunkering na ’n maat – een wat haar dikwels nie verstaan nie, maar sonder wie sy self nie heel voel nie. Wat ek in Springgety probeer sê, is dat sy nie noodwendig haar meerminskap hoef te op te offer nie, maar juis kan vind, as sy by ’n man uitkom wat haar volle vrou-wees, insluitende haar vis-wees, verstaan en respekteer. In Fortuin probeer ek weer sê dat ʼn vrou haar eie meerminskap moet ontdek en leer verstaan. Sy moet verstaan dat sy haar viswees nie moet ontken nie. In Boheem besef Kayla dat sy eers haar viswees moet deurgrond voor sy kan wees wie sy bedoel is om te wees. Dis dus ’n soort progressie wat plaasvind deur die boeke. Die onderbou kan die boeke vir sekere lesers verryk, maar as simboliek en mitologie nie jou ding is nie, gaan dit geen verskil maak aan jou leeservaring nie. Uiteindelik is die storie die belangrikste. Ek dink die onderbou werk in op die kollektiewe geheue, met of sonder kennis van dinge soos meerminne ensomeer. |
Gaan Gys Niemand weer ʼn rol speel in jou volgende boek?
Ja, al was hy nie eens veronderstel om meer as ʼn vae polisieteenwoordigheid inSpringgety te wees nie! Dit gebeur soms dat ʼn karakter heel ongenooid ʼn verhaal binnedring. Speurder-sersant Gys Niemand is so ʼn karakter. Hy het hom doodluiters op ʼn dag kom aanmeld, maar uiteindelik het hy hom só in die verhaal, en in my hart, ingewurm dat ek in die herskrywing van Springgety – ja, ek het die eerste weergawe heeltemal oorgeskryf - ook sy perspektief ingespan het. En dit het weer daartoe gelei dat hy in Fortuin, opgeduik het en daarna in Boheem. Ek het pas Meetsnoer, die vierde boek in die reeks voltooi, en ja, Gys, Gertjie en Fortuintjie is weer daar. In die vyfde boek, wat ek reeds besig is om te skryf, sal hulle stories afgerond word En die legende van die visvrou van Kruisbaai word hopelik ontrafel. Ek het my hart behoorlik verloor op hierdie middeljarige speurder met sy bles, sy aansienlike boep en sy voorliefde vir paais wat sy maagseer opkeil. En Fortuintjie, die kiertsregop konstabel wat so graag skinderstories by sy sersant aandra, het eweneens Willemien baie sagte plek in my hart verwerf. Die boeke hoef nie in volgorde gelees te word nie. Ek het hulle so probeer skryf dat hulle op eie bene staan. Elkeen van die boeke, het nuwe hoofkarakters wat die liefde vind, net mooi wanneer hulle die minste verwag en dit hulle die minste pas. Elke keer in Willemien gevaarsituasie. |
Wat is die Davel-reeks?
Die Davel-reeks is sewe historiese romanses wat op mekaar volg en sodoende ʼn familie-sage word. Die verhale speel af tussen 1899 en 1938. In elkeen van die boeke word een Davel-vrou uitgesonder as die heldin en word ʼn tydperk en geskiedkundige kwessie in die storie aangespreek. |
Hoe het dit gebeur dat jy die Davel-reeks geskryf het?
Ek het nooit die Davel-vroue vooraf as reeks gekonsepsualiseer nie. As ek van die begin af geweet het ek gaan sewe historiese romanses skryf wat boonop op mekaar volg en ses daarvan in ʼn jaar sou skryf, het ek, soos Fleur se ma, na my vlugsout gegryp en met ʼn asynlappie op die voorkop in ʼn skemer kamer gaan lê. Dit het alles tien jaar gelede begin op die vooraand van die honderdjarige herdenking van die Anglo-Boereoorlog toe ek destyds gevra is om ʼn romanse te skryf met die Anglo-Boereoorlog as agtergrond. Die gevolg was Bittersoet Wals wat in 2005 heruitgegee is as Tamara. Met die heruitgawe het ek begin wonder wat geword het van Tamara se niggietjie wat saam met haar in die konsentrasiekamp was en aan Willemien begin skryf. Wat weer daartoe gelei het dat ek begin wonder het oor Tamara se dogters, Annabella en Deborah. Die res is … wel … geskiedenis. Sien ook Die Davel-reeks. |
Kan ons nog ʼn boek in die Davel-reeks verwag?
Nee, die Daveltjies se storie is afgerond. Ek het soms gewonder wat met Pippa, Deborah se dogter, gebeur het, maar my nie laat verlei om haar storie te skryf nie. Ek kan nie die Davel-boeke te koop kry nie?
Die reeks is ongelukkig tans uitverkoop, maar hou die webwerf en veral my blogChanette Paul se Blog dop vir nuus. Is daar nog ʼn ernstiger boek soos Leila word lig in die pyplyn?
Ek beplan nie een nie, maar ek wil ook nie sê nooit nie. Mens weet nie hoe die Muse mens in die toekoms gaan lei nie. Ek sal dus volstaan met: Nie binne die afsienbare toekoms nie. |